رابطه میزان حضور و فعالیت در فضای مجازی با میزان سازگاری زناشویی در بین مردان و زنان متاهل مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر ارومیه

هدف پژوهش حاضر مطالعه رابطه میزان حضور و فعالیت در فضای مجازی با میزان سازگاری زناشویی در بین مردان و زنان متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ارومیه بود. روش تحقیق، توصیفی – همبستگی و جامعه آماری تحقیق کلیه مردان و زنان متأهل مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر ارومیه در سال 1395 بود که تعداد آن‌ها بر 1107 نفر بالغ می‌شد. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران 285 نفر برآورد شد و به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه است. برای اندازه‌گیری میزان حضور و فعالیت در فضای مجازی از پرسشنامه محقق‌ساخته و برای اندازه‌گیری میزان سازگاری زناشویی از پرسشنامه اسپاینر و تامپسون (1976) استفاده گردید. روایی و پایایی مجدد پرسشنامه توسط داوران تأیید شد و پایایی پرسشنامه‌ها به وسیله آزمون آلفای کرونباخ تأیید گردید. برای پرسشنامه‌های حضور و فعالیت در فضای مجازی 82/0 و سازگاری زناشویی 84/0 به دست آمد. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد آزمون قرار گرفت. بر اساس نتایج پژوهش، میزان حضور و فعالیت در فضای مجازی با میزان سازگاری زناشویی در بین مردان و زنان متأهل مراجعه ‌کننده به مراکز مشاوره شهر ارومیه رابطه منفی و معنی‌داری دارد.